Συνάντηση παιδιών της Δ'3 και των παιδιών της Γ' τάξης του σχολείου μας
08 Mαρτίου 2024
Δραματοποίηση του παραμυθιού "Φρέντερικ" του Λίο Λιόννι και συνδημιουργία ποιημάτων,
εμπνευσμένων από το ποίημα "Ευχαριστώ", της Μαρίνας Μιχαηλίδου Καδή.
Μια κοινωνία ποντικών, μέλος της οποίας είναι και ο Φρέντερικ, προετοιμάζεται για την έλευση του χειμώνα. Όλοι δουλεύουν σκληρά, μαζεύοντας καρύδια, καλαμπόκι, σιτάρι, άχυρο και ό,τι άλλο χρειάζεται για να επιβιώσουν τις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Ο Φρέντερικ δεν κουβαλάει τίποτα. Όταν τον ρωτούν γιατί δεν δουλεύει, εκείνος ισχυρίζεται ότι εργάζεται, με διαφορετικό τρόπο. Ακίνητος, με μισόκλειστα μάτια και συγκεντρωμένος, απορροφά την ενέργεια του καλοκαιριού, τα χρώματα, τις ηλιαχτίδες και όσες λέξεις μπορεί, για να επιζήσουν ο ίδιος και η παρέα του, τον χειμώνα. Μα τρώγονται οι λέξεις;
Όταν το χειμωνιάτικο σκηνικό κυριαρχήσει στη φύση, τα ποντίκια βρίσκουν καταφύγιο στην κρυψώνα τους. Τα αστεία και οι συνηθισμένες ιστορίες τελειώνουν ενώ τα τρόφιμα εξαντλούνται σταδιακά. Κάτι όμως δεν δείχνει να εξαντλείται και να καταβάλλεται από τις κακουχίες και τις δυσκολίες. Είναι η μαγεία του Φρέντερικ ή αλλιώς η δυναμική της ποίησης.
Οι λέξεις, τα χρώματα και το καλοκαιρινό φως, αποτυπωμένα στο μικρό μυαλουδάκι του, μόνιμα μισονυσταγμένου, Φρέντερικ ζωντανεύουν, μεταδίδονται και επικοινωνούν τα μηνύματα μιας άυλης ισχύς, της ποίησης. Ξαφνικά, ο Φρέντερικ από τεμπέλης και αλλοπαρμένος της παρέας, τον οποίο κορόϊδευαν τα μέλη της ποντικοομάδας, μετατρέπεται σε έναν ποντικό άξιο θαυμασμού.
Τι οδήγησε τα ποντίκια να σεβαστούν και να αποδεχθούν την διαφορετικότητα του Φρέντερικ; Μπορούν οι πεινασμένοι ποντικοί να χορτάσουν με την θύμηση της εποχής της αφθονίας; Η τέχνη μπορεί να σώσει ή τουλάχιστον να βοηθήσει κοινωνίες και άτομα; Σε ένα κόσμο που όλα τείνουν να υπολογίζονται και κατ’ επέκταση να αξιολογούνται βάσει των σταθερών μεταβλητών του χρόνου και του χρήματος, το ερώτημα αφορά τον βαθμό στον οποίο η ποίηση μπορεί να συνεισφέρει στην ανθρώπινη ευτυχία.
Στην περίπτωση του Φρέντερικ, του Leo Lionni, πάντως, η ποίηση αναμετρήθηκε με την πείνα των ποντικών και αν δεν την νίκησε, σίγουρα την κατέστησε ανίσχυρη μπροστά σε έναν γεμάτο καλοκαιρινά χρώματα και μυρωδιές, νου.
Σε μια προσπάθεια να έρθουμε πιο κοντά, Α κύκλος και Β κύκλος , αλλά και στο πλαίσιο της ομαλής μετάβασης από τον Α κύκλο στο Β κύκλο του σχολείου μας, τα παιδιά της Δ'3 προσκάλεσαν στην τάξη τους τα παιδιά των Γ' τάξεων και τους παρουσίασαν το παραμύθι του Φρεντερίκ, δραματοποιημένο.
Η πιο πάνω δραστηριότητα εντάχθηκε στην ενότητα των Ελληνικών , όπου τα παιδιά διερευνουσαν το ερώτημα "Ανάγνωση και Γραφή; Γιατί;", ένα ερώτημα που εμπίπτει στο πλαίσιο της Γιορτής των Γραμμάτων, της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας ( 9η Φεβρουαρίου) ,της Διεθνούς Ημέρας Μητρικής Γλώσσας με σκοπό την προώθηση της γλωσσικής και πολιτισμικής πολυμορφίας και της πολυγλωσσίας ( 21 Φεβρουαρίου) αλλά και της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης ( 21 Μαρτίου).
Τα παιδιά αφού δραματοποίησαν το παραμύθι, εκφράστηκαν για το τι είναι ποίηση. Κι έπειτα, αφού απήγγειλαν ομαδικά το ποίημα "Ευχαριστώ" της Μαρίνας Μιχαηλίδου Καδή, κάποια παιδιά διάβασαν τα δικά τους ποιήματα, εμπνευσμένα από αυτό το ποίημα.
Κι έπειτα, τα παιδιά της Δ'3 σε ρόλο εμψυχωτή, ενθάρρυναν και καθοδήγησαν τα παιδιά της Γ τάξης να γράψουν τα δικά τους δίστιχα εμπνευσμένα από το ποίημα " Ευχαριστώ" εκφράζοντας το δικό τους "ευχαριστώ" και την ευγνωμοσύνη για πράγματα που έχουν στη ζωή τους.
Ένα πρωινό γεμάτο ποίηση, συνδημιουργία, βιβλία που γέμισε την καρδιά ολονών μας με χαρά.
Γιατί όπως πολύ σωστά είπε και ο Άγγλος συγγραφέας Πούλμαν "Τα παιδιά χρειάζονται ποίηση, τέχνη, θέατρο...όσο χρειάζονται φαγητό και παιγνίδι".
